Een bonkend hart, tintelende wangen. OMG, ben ik gek geworden?
Ik klap mijn laptop open en kijk nog een keer naar wat ik zojuist geschreven heb. Help!
Mijn ideale klant begint heel heldere vormen aan te nemen. Ze is bijna tastbaar. En als ik mijn business coach moet geloven dan is dat een goed teken.
Ja, dit is wie ik wil helpen.
Ja, ik kan haar ook zeker helpen.
Wat is dan het probleem?!
Het tintelen is inmiddels uitgebreid naar mijn voorhoofd, borst, armen…
Ik voel zelfs een druk op mijn borst, mijn adem vernauwt. Heel onaangenaam.
En ik ken de signalen. Mijn lichaam liegt niet.
Dit raakt een oude pijn. Ze lijkt ook zo op hoe ik zelf was, 5 jaar geleden. Iets van daarin vraagt om aandacht.
"Oke" zeg ik met een hint van irritatie. "Wat is er dan?!"
Ik weet wel dat als gaan rondrennen als een kip zonder kop, niet opschiet. En boos worden op mezelf heeft al helemaal geen zin. Maar wat is de neiging om er mee aan de haal te gaan sterk! Ik houd het bijna niet meer.
Afleiding in de wacht
Nu ben ik er klaar voor.
Nu dus, terwijl ik schrijf. Kom maar ongemak, ik wil je ontmoeten. En ja hoor, daar zijn ze weer, de tintelingen. En een vlaag van angst. Goedemorgen lieverds, ik zie jullie, welkom.
De angst drukt op mijn borst en knijpt mijn keel dicht, subtiel, maar zeker wel waarneembaar. Ik heb je door. Het is oke.
Flarden van gedachten: verslagen schrijven voor de coachopleiding, kikkers en prinsessen, wie wil dit nou lezen?...
Hoe het voelt?
O ja, de tinteling wordt rustiger, de brok in mijn keel begint te smelten. Mijn middenrif begint zachtjes te schokken, een teken van release.
Dan is er ruimte
Dus ik focus me en laat alles opkomen wat nu opkomt via mijn ideale klant. Herinneringen, plannen, een mening, verdriet, angst voor mislukking.
Mijn neus trekt op, er verschijnt een zurige frons in mijn wenkbrauwen. En de keel gaat weer op slot.
“Waarom doe je dit? Ga weg hier”.
He, een gedachte, die is er ook. Het voelt hard. Verstijft. Alsof ik stil hang, lost in de oneindigheid. Ik hoor een vertrouwd roepen. Maar ik moet nog even blijven. Of niet?
Het vertrouwde gevoel komt van binnen en wordt groter. Het vult mijn hart, borstgebied, hele lijf.
Ik stuit op een koude, harde schil bij de grenzen van mijn lichaam, als een pantser aan de buitenkant.
Oke, laat het maar zo zijn. Verdriet. Wat gebeurt er nu?
Iets wil het NU weten
Iets is ongeduldig. Iets wil vooruit, heeft haast.
Steeds als die ‘iets’ gaat rennen, verstoord het dit proces van naar buiten komen. Dan schiet het weer terug, ben ik het even kwijt.
Iets anders wil naar buiten.
Hoe meer ik wil weten wat precies. En hoe precies. Hoe harder de schil me beperkt.
Aha.
Dus ik blijf kijken, voelen, observeren.
Maar ik moet toch in actie komen?
Schok. Schok. Schok. RAAK. Mijn hele lijft trilt. Ontlaad.
Ik voel mijn hart…
Zucht
Ik wil iets gaan doen, ik wil weg,
Ik blijf. Er is een licht twinkelen in het duister. Als druppels op de autoruit in de nacht waar de lichten van de stad in wisselende patronen in oplichten.
Een schok. Middenrif. Los. Hhhaaaah.
Wat is er nu? Ik voel me vrij, ik begin uit te dijen.
Bij mijn voorhoofd, buik, vleugels?
Ik glimlach.
Het heeft een eigen tempo, ik vertraag. Ik mag, misschien wel moet, vertragen. Erbij blijven, in het tempo dat klopt.
Steeds warmer, rustiger, terwijl de kou van de ruimte waar ik zit ook tastbaarder wordt.
Interesting. Is er nog meer?
Stilte… Ik voel me ruim. Alsof ik veel groter ben dan alleen dit lichaam.
O ja, woorden, ik doe een oefening. Zelfonderzoek in een blog, grappig.
Nu de vraag die ik blijkbaar spannend vind: “Hoe is het nu met je ideale klant? Wat roept dit nu op?”
Schokken. Een oergevoel.
Ze is er al.
Ze komt van binnen uit
“Maar ik durf niet”. Zegt een verdrietig kinderlijk stemmetje.
“Kom maar meisje, ik ben er voor je. Het is oke”. Zeg ik.
Lieve ideale klant, Lieve jongere ik, Lieve jij.
Je mag zijn wie je bent. Vol potentie. Bang voor je eigen grootsheid. Een wereldverbeteraar. Gevoelig, Een spiritueel wezen, met al je aversies, overtuigingen en wonden. Ja, je bent een echt mens. Soms blij, soms bang. Soms trefzeker en tegelijk met een klein stemmetje.
Je bent echt. Niets meer en niets minder, en daar ben je eerlijk over. Dat mag. Dat is waarom ik van je hou.
Zullen we samen dansen?
Wil jij ook dansen? Met jezelf?
Cool, ben benieuwd hoe lang jij het met je kinderlijke drammers uithoudt?
Maar serieus, ze bedoelen het goed. Dus wees lief voor ze.
Let me know, how it works out.
Misschien dat mijn 4 gouden tips om te ontdekken wie je werkelijk bent, en dus ook wat jij hier te doen hebt, je kunnen helpen.
Liefs, Judith
Over Judith Lumbela
Down-to-Earth Spiritual, Coach en Levenskunstenaar. Aan 1001 identiteiten geproefd. Voorlopige conclusie dat ze alles is, en niets kan ook | MissieMentor. Gevoelig, enthousiast, eigenwijs. Ik help wie voelt dat het tijd is om te doen waarvoor ze hier is, maar niet weet hoe.
Samenwerken:
Gratis Sessie (persoonlijke tips in 30 min 1:1)
Ontdek je eigen pad (betekenis vol leven in 6 maanden)